Oksalati su jedinjenja koja se nalaze u nekim namirnicama,telo ih takođe proizvodi kao otpadni proizvod. Izlaze iz tela putem mokraće. Previše oksalata kod nekih osoba može uzrokovati bubrežne kamence.

Čak i da ne konzumiramo hranu koja sadrži oksalate; i dalje možemo imati oksalate u svom telu, jer smo u mogućnosti da ih napravimo na različite načine. (U stvari, samo 20-40% oksalata u našoj krvi potiče iz hrane koju jedemo.)

Naši “unutrašnji” načini pravljenja oksalata uključuju:

1. stvaranje od aminokiselina poput hidroksiprolina u našoj jetri;
2. uzimanje vitamina C i pretvara ga u oksalat;
3. da naša crvena krvna zrnca sintetišu oksalate iz glioksilata. Pošto oksalati mogu biti stvoreni iz aminokiselina u našoj jetri i jer su proteini izgrađeni iz aminokiselina; ukupna količina proteina koju jedemo može se ponekad odnositi na količinu oksalata koji se formiraju ovim putem aminokiselina.

Obično, iz ishrane se ne apsorbuje mnogo oksalata, ali nivo apsorpcije ima veze sa stanjem u crevima.

Postoji mnogo medicinske literature koja pokazuje da kada su creva pod upalom; kada je loše varenje masti, kada su creva propustljiva, ili kada postoji produženi proliv ili zatvor; višak oksalata iz hrane koja se jede može biti apsorbovan iz GI trakta i postati opasnost za druge ćelije u telu.

Osobe sa istorijom primene jakih antibiotika ili skorije primene antibiotika mogu biti pod mnogo većim rizikom od ishrane bogate oksalatima.

Mnogi antibiotici mogu da unište floru koja degradira oksalat, uključujući Lactobacillus acidophilus i bifidus.

Ove bakterije koje čine glavne sastojke u većini probiotika uzimaju se u svrhu eliminacije gljivica, preporuka je nadoknaditi ove poznate bakterije, mada one uglavnom vole drugu hranu, oksalati im nisu prioritet. To nije slučaj sa drugim bakterijama, anaerobnim, zvanim oksalobakterije formigenes. Oksalobakter ne može da preživi ako se ne hrani oksalatima. Nekoliko studija je pokazalo da osobe koje razvijaju bolesti koje su povezane oksalatima imaju manjak oksalobakterije u stolici.

Ljudi koji funkcionišu dobro na visoko oksalatnoj ishrani mogu imati zdravu količinu oksalobakterija u svom debelom crevu.

Oni mogu da jedu hleb od oraha i spanać na specifičnoj dijeti ugljenih hidrata (SCD) ili visoko-oksalatnim mlečnim zamenama na GF/ CF i brašnima visoko oksalatnim kao što je heljdino, jer oksalobakterije radije degradiraju oksalate i sprečavaju apsorciju oksalata u debelom crevu gde mogu da putuju putem krvi u druga tkiva. Kada je to slučaj, osoba treba da ima nizak nivo oksalata u plazmi i urinu dok jedu visoko oksalatnu dijetu.
Test urina možda neće biti dovoljan za ovu “presudu” u populacijama koje se zna da imaju problem sa sumporizacijom zato što nedovoljno sulfata unutar ćelija tubule bubrega utiče na sposobnost bubrega da uklone oksalate iz krvi i dostave oksalate u urin.

Ovo upozorenje kroz test urina odnosi se u najvećoj meri na osobe sa autizmom i one sa HIV-om, bolesti poznate da su povezane sa urinarnim  gubitkom sulfata. Dakle, visok nivo oksalata u urinu treba da bude briga, ali isto tako nizak nivo u urinu ne mora pravilno predstavljati količinu oksalata apsorbovanu iz creva.
Članak o Oksalobakteriji formigenes i njegovoj potencijalnoj ulozi u ljudskom zdravlju objašnjava da mnogi antibiotici ubijaju ove specifične mikrobe pod nazivom oksalobakterija formigenes:

ANTIBIOTICI

*hloramfenikol (Chloromicetin)
*eritromicin
*klaritromicin (Biakin)
*CO-amokiclav (Augmentin)
*metronidazol
*dokicicline

Kompanija po imenu Okstera (Oxthera) radi na dobijanju saglasnosti za dobijanje dozvole za registraciju i prodaju probiotika oksalobakter formigenes koji će se prodavati kao lek.

On se razvija na ovom sajtu:

kstera proizvod (Oxthera Products.),Oxalasis and Hyperoxalutia Fondation http://www.oxthera.com/

Infekcije urinarnog trakta

Žene iz Fondacije Vulvar Pain Foundation

opisala je bezizlazni scenario koji se može dogoditi i drugim populacijama. Oni su utvrdili da su profilaktički bili lečeni antibioticima. Kada su otišli ​​kod doktora žaleći se na simptome koji su ukazivali da su imali infekciju urinarnog trakta. Kasnije, kultura bi bila negativna nakon što su već bili na još jednoj rundi antibiotika. Naravno, ovi antibiotici mogu dodatno oštetili floru uništavajući oksalatne degradatore.

Ako su oksalati bili uzrok simptoma, onda je jasno da će se ovaj scenario ponavljati.

Mnoge od ovih žena, utvrđeno je da na nisko oksalatnoj ishrani, gube ove simptome koji izgledaju kao infekcija urinarnog trakta, I prestaju  da koriste antibiotike u krug. Mnogi nalaze sličan osećaj olakšanja od gljivičnih infekcija kad su na ovoj ishrani, tako da više nije potrebno stalno lečenje gljivica lekovima. Jasno, ovo je oblast u kojoj tačna dijagnoza koja prepoznaje ulogu oksalata kod ovih simptomima može biti u stanju da okonča beskrajno korišćenje lekova … u slučaju da su oksalati bili uzrok simptoma.

Prerastanje gljivica

Problem gljivičnih infekcija uključuje problem imunog sistema i njegove sposobnosti da prepozna prerastanje gljivica i odgovori. Oksalati, poznato je da oštećuju enzime karboksilaze proizvodeći simptome jednake nedostaku biotina ili biotinidaze.

Naučna literatura je jasna, kada su enzimi karboksilaze oštećeni, lako je dobiti problem sa gljivicama.

Ovo verovatno objašnjava zašto su neki ljudi na nisko oksalatnoj ishrani izbegli dalju tendenciju ka hroničnoj kandidijazi. Ovom redukcijom u prvim mesecima  smanjenje gljivica neće se odmah dešavati; i svakako ima smisla povećati nivo biotina u ishrani (biotin uzimati u mgs pre nego u mcgs) da se proveri da li gljivice mogu da se smanje povećanjem aktivnosti enzima karboksilaze.

Problemi kod dece sa autizmom  su složeni i uključuju velik broj izazova koji su povezani sa uslovima oksidativnog stresa; detoksikacije od toksina,upale i disbioze creva, kao i smanjenog imuniteta.